Kiss Me
Ief Spincemaille, 2020
Concept: Ief Spincemaille
Photography: Veerle Scheppers and Ief Spincemaille
Commissioned by STUK, Artefact: Alone Together
Previously
2020 - Artefact, STUK Leuven (Belgium)
You hold a little mirror on your nose, like glasses, while kissing someone. You look into your own eyes, but kiss someone else’s lips.
Despite the world is connected with each other along a network of fiberglass, we seem to be more than ever alone together. “Kiss Me” brings these two opposing forces in our society together in one object: a longing for connectedness and an unbridled narcissism. And this by reinventing an age-old instrument: the mirror. Although a mirror focuses all the attention on yourself, the work “Kiss Me” leaves an opening to the other. Literally. At the bottom there is a notch that allows you to be in intimate physical contact with the other. The reflection is complemented by something real. But because the other person’s gaze remains hidden, the other person’s real body is fully instrumentalized. “Kiss Me” not only brings you closer to yourself, but at the same time pushes the other person further away.
In a digital realm, we remain dependent on the other person’s clicks for our ‘likes’. But all attention remains enclosed in an abstract world of Bits and Bites. Where do we find attention for each other in the real world? Doesn’t this digital network bring us further away from each other? Are we not alone together more than ever?
Kissing yourself on someone else’s lips is an alienating and complex experience, which in all its peculiarity tells us something about the world in which we find ourselves. More than a mirror to yourself, “Kiss Me” translates our digital understanding into a real experience of a kiss that isn’t there after all. It’s a mirror for our socio-political situation.
“Kiss Me” is a phenomenological investigation of our social and digital reality through an intimate performance. “Kiss me” tries to push the boundaries of what is permissible, in an interactive work of art. What is more intimate than asking your audience to kiss each other? At the same time, in this performance we may never have been so far away from each other.
“Kiss Me” is a continuation of a series of viewing instruments that Spincemaille has been developing since 2009. They deal with perception, image/reality, the digital realm, narcissism and media.
Je houdt een spiegeltje op je neus, als een bril, terwijl je iemand kust. Je kijkt in je eigen ogen, maar kust de lippen van iemand anders.
Ondanks dat de wereld met elkaar verbonden is via een netwerk van glasvezel, lijken we meer dan ooit alleen samen te zijn. “Kiss Me” brengt deze twee tegengestelde krachten in onze samenleving samen in één object: een verlangen naar verbondenheid en een ongebreideld narcisme. En dit door een eeuwenoud instrument opnieuw uit te vinden: de spiegel. Hoewel een spiegel alle aandacht op jezelf vestigt, laat het werk “Kiss Me” een opening voor de ander open. Letterlijk. Onderaan is er een inkeping waarmee je intiem fysiek contact kunt hebben met de ander. De reflectie wordt aangevuld met iets echts. Maar omdat de blik van de ander verborgen blijft, wordt het echte lichaam van de ander volledig benut. “Kiss Me” brengt je niet alleen dichter bij jezelf, maar duwt tegelijkertijd de ander verder weg.
In een digitale wereld blijven we afhankelijk van de klikken van de andere persoon voor onze ‘likes’. Maar alle aandacht blijft opgesloten in een abstracte wereld van Bits and Bites. Waar vinden we aandacht voor elkaar in de echte wereld? Brengt dit digitale netwerk ons niet verder van elkaar af? Zijn we niet meer alleen dan ooit samen?
Jezelf kussen op de lippen van iemand anders is een vervreemdende en complexe ervaring, die ons in al zijn bijzonderheid iets vertelt over de wereld waarin we ons bevinden. Meer dan een spiegel voor jezelf, “Kiss Me” vertaalt ons digitale begrip in een echte ervaring van een kus die er toch niet is. Het is een spiegel voor onze sociaal-politieke situatie.
“Kiss Me” is een fenomenologisch onderzoek van onze sociale en digitale realiteit door middel van een intieme voorstelling. “Kiss me” probeert de grenzen van het toegestane te verleggen in een interactief kunstwerk. Wat is intiemer dan je publiek te vragen elkaar te kussen? Tegelijkertijd zijn we in deze voorstelling misschien nooit zo ver van elkaar verwijderd geweest.
“Kiss Me” is een voortzetting van een reeks kijkinstrumenten die Spincemaille sinds 2009 ontwikkelt. Ze behandelen perceptie, beeld / realiteit, de digitale wereld, narcisme en media.
